Kliknij tutaj --> 🦄 jak wygląda kwiat czarnego bzu

Z kwiatów czarnego bzu nie robiłem destylatu, ale robilem z niezbyt udanego wina z mniszka (który jest bardziej wyrazisty). Wyszła dobra, bardzo delikana wódeczka o kwiatowo cytrynowym aromacie. Czarny bez jest chyba za delikatny. Spróbuj zrobic nastaw z minimalną ilością wody i maksymalną kwiatow. Cukru mało i malutkimi partiami. Kwiaty czarnego bzu w kosmetyce działają przeciwzapalnie, przeciwobrzękowo i antyseptycznie. Co ciekawe nasiadówki i płukanki łagodzą dolegliwości narządów płciowych. Napary zaś dają ulgę oczom. Dodatkowo jeśli kwiaty zaparzycie mlekiem, to otrzymacie doskonały balsam dla skóry podrażnionej, przesuszonej. Czy wiesz, że…. Jak dlugo kwitnie czarny bez? Można to zrobić na kilka sposobów: związać po kilka baldachów w bukiet i powiesić w ciepłym, przewiewnym miejscu np. strychu. Baldachy moża też pociąć na drobne kawałki, rozłożyć na tackach lub bawełnianych ściereczkach i pozostawić do suszenia (najlepiej na strychu). Można także kwiat bzu Zagotować wodę z cukrem i mieszać aż do rozpuszczenia. Zestawić z ognia. Wycisnąć do syropu cytryny i limonki, skórki również wrzucić. Do ciepłego syropu dodać kwiaty, pozbawione łodyżek. Zamieszać, pokryć folią i odstawić do lodówki na 24 godziny. Po tym czasie przecedzić kordiał przez sito i zlać do butelek. 8 -10 BALDACHIMÓW KWIATÓW CZARNEGO BZU. 1 SZKLANKA MAKI PSZENNEJ. 1/2 SZKLANKI WODY GAZOWANEJ. 1/2 SZKLANKI MLEKA. 1 JAJKO. SZCZYPTA SOLI. 1/2 ŁYŻECZKI SODY OCZYSZCZONEJ. OTARTA SKORKA Z JEDNEJ CYTRYNY. 1 ŁYŻECZKA CUKRU WANILIOWEGO. Site De Rencontre Gratuite En Italie. Czarny bez to cudowna i jednocześnie bardzo niedoceniona roślina. Przetwory zrobione z czarnego bzu, znane są od wielu pokoleń i mają wiele prozdrowotnych właściwości. Jeszcze kilkanaście lat temu, można było spotkać krzewy bzu czarnego niemal w każdym przydomowym ogródku. Obecnie ciężko je wypatrzeć. Ludzie, zamiast czerpać ze wspaniałych darów w postaci owoców, kwiatów, a nawet kory, zaczęli się ich pozbywać, traktując bez czarny jak swojego rodzaju „chwast”.Czas przywrócić utraconą popularność temu leczniczemu krzewowi. Pora dowiedzieć się jak sadzić i uprawiać czarny bez. Nauczmy się wszystkiego, co związane ze zbiorem prozdrowotnych kwiatów i owoców. Poznajmy właściwości bzu czarnego oraz sposoby na zrobienie z niego pysznych i drogocennych wygląda czarny bez?Jak sadzić i uprawiać czarny bez?Uprawa czarnego bzuSadzenie bzu czarnegoCzarny bez kwiatyCzarny bez właściwości kwiatówKiedy kwitnie czarny bez?Czarny bez syrop z kwiatówNapar z suszonych lub świeżych kwiatów bzu czarnegoCzarny bez owoceZbiór owoców czarnego bzuWłaściwości owoców czarnego bzuPrzetwory z czarnego bzu robione w sokowniku parowymCzarny bez – sok z owoców z sokownika parowegoCzarny bez – dżem z owoców pozostałych z robienia soku w sokowniku parowymJak wygląda czarny bez?Czarny bez to krzew, który osiąga wysokość nawet do dziesięciu metrów, wyglądem przypomina niewielkie drzewko. Ma obszerną koronę. Roślina ta bardzo charakterystycznie kwitnie – usłana jest 10-20 centymetrowymi kiściami (baldachami) maleńkich, białych lub kremowych kwiatuszków, które wydzielają specyficzną, intensywną, mdłą woń. Oprócz kwiatów bez czarny obficie rodzi w owoce (inaczej nazywane baldachogronami) malutkie, fioletowo-czarne, mięsiste, lśniące kuleczki o średnicy do 8 sadzić i uprawiać czarny bez?Bez czarny to bardzo mało wymagająca roślina a proces jej sadzenia i uprawy nie wymaga dużych nakładów pracy, czasu i energii. Z pewnością warto zadać sobie trochę trudu, by móc cieszyć się z plonów oraz przetworów, które można z nich pozyskać. Odpowiednio przycinany krzew bzu może stać się także wspaniałym elementem ozdobnym każdego czarnego bzuBez czarny to bardzo pospolita roślina, zazwyczaj dziko rosnąca. Możną ją spotkać na skraju lasów, nieużytkach rolnych, a nawet gruzowiskach. W przydomowych ogródkach ciężko ją znaleźć. Jeśli, chcecie uświetnić ogród tą rośliną, nic nie stoi na przeszkodzie. Jej uprawa nie wymaga dużych nakładów pracy. By krzew dobrze się rozwijał, a jego owoce miały pełne wybarwienie, należy uprawiać go w miejscach mocno nasłonecznionych. Najlepiej rośnie na żyznych, próchniczych, średnio wilgotnych glebach, bogatych w azot i wapń, ale w zasadzie każde podłoże jest dla niego dobre. Chcąc zbierać pokaźne i wysokiej jakości plony, musicie regularnie i mocno go przycinać, najlepiej tuż po zbiorach owoców – od jesieni do wiosny. Najobficiej rodzą młode i silne na mszyceChcąc uprawiać krzewy bzu, należy przygotować się na fakt, iż często atakują go mszyce. Najlepiej opryskać go wtedy preparatami ekologicznymi np. gnojówką z pokrzywy. Warto wspomnieć, że bez czarny jest mrozoodporny i nie trzeba okrywać go na bzu czarnegoSwoją uprawę bzu, możecie zacząć już od ziarenka wysianego jesienią. Proces wzrostu „od zera” jest bardzo mozolny i długo trwa. Łatwiejszym sposobem na pozyskanie sadzonki jest rozmnażanie rośliny przez sadzonki pędowe. Najlepsze będą pędy roczne, pobrane późną jesienią, bądź wczesną wiosną. Jak się przyjrzycie, to na gałązkach zobaczycie „oczka”- sadzonka powinna mieć ich 5-6. Prawidłowo usytuujecie ją w podłożu, jeśli ponad ziemię wystawały będą 2 oczka – jest to gwarancją, iż szybko się ukorzeni i mniej więcej po roku – jesienią, będą gotowe na nasadzenie w docelowym miejscu. Sadzonkę możecie też kupić w szkółkach bez kwiatyKwiaty bzu czarnego są nie tylko piękne, ale całkowicie jadalne a ponadto posiadają mnóstwo cennych właściwości. Kiedy zbierać kwiaty? Co można z nich zrobić? Jakie mają właściwości?Czarny bez właściwości kwiatówOd pokoleń czarny bez stosowany jest na przeziębienia i różnego rodzaju infekcje górnych dróg oddechowym. Napar z kwiatów wykazuje działanie napotne, co wpływa na obniżenie temperatury ciała przy gorączce. Działa też wykrztuśnie, rozrzedzając wydzieliny i wspomagając ich wydalenie przy mokrym kaszlu. Czarny bez działa przeciw zapalnie i odkażająco na błony śluzowe. Stosując go w postaci płukanki na gardło, złagodzimy objawy jego infekcji. W dużym stopniu wzmacnia także układ z kwiatów czarnego bzu, dzięki zawartości dużej ilości flawonoidów wykazuje działanie moczopędne, oczyszczające i odtruwające organizm. A obecność kwercetyny i sporej dawki witaminy C sprawia, że polecany jest za wzmocnienie i uszczelnienie naczyń krwionośnych. Taką herbatkę powinien docenić nie jeden mężczyzna, ponieważ zawiera fitosterole łagodzące przerost gruczołu kwitnie czarny bez?Kwiaty czarnego bzu zaczynają rozkwitać mniej więcej w połowie maja i kwitną aż do lipca. Chcąc zrobić przetwory z kwiatostanów bzu, należy pamiętać, że zbiera się je w słoneczne, suche dni, najlepiej z samego rana z krzewów rosnących z dala od drogi. Zbieramy tylko w pełni rozwinięte kwiaty. Co ważne, nie powinno się zbierać wszystkich pęków kwiatów na raz, ponieważ może zaszkodzić to dalszemu rozwojowi bez syrop z kwiatówSkładniki:300 g kwiatów czarnego bzu (ok. 20 baldachów)dwie cytryny700 g cukru700 ml wrzątkuWykonanie:Zebrane baldachy kwiatowe odkładamy w cieniu mniej więcej na godzinę. Zabieg ten ma na celu pozbycie się ewentualnych, niechcianych lokatorów miedzy innymi mrówek. Następnie musimy poodcinać ogonki i wszystkie grubsze łodygi. Musimy też przyjrzeć się kwiatom i odseparować wszystkie uschnięte części. Tak przygotowane baldachy przekładamy do dużej miski, dodajemy do niej pokrojoną w plasterki cytrynę i zalewamy wrzątkiem. Czekamy, aż całość przestygnie, po czym przekładamy do lodówki na dobę. Po tym czasie ciecz przelewamy z pomocą cedzaka do garnka, dodajemy cukier i zagotowujemy. Podczas tego procesu syrop mieszamy od czasu do czasu i zbieramy powstałą pianę. Ostatni krok to rozlanie powstałego syropu do słoików lub butelek oraz 15-minutowa pasteryzacja (gotowanie słoików w ok. 100 stopniach Celsjusza).Napar z suszonych lub świeżych kwiatów bzu czarnegoDo szklanki, kubka bądź innego naczynia wrzucamy kwiaty bzu czarnego świeżo zerwane, bądź wcześniej ususzone, dodajemy plasterki limonki i zalewamy całość wrzątkiem, parzymy pod przykryciem przez ok. 5 min. Gotowy napar, możecie delikatnie posłodzić miodem, choć najzdrowiej pić go bez dodatku substancji się jak suszyć kwiaty bzu czarnego? Zbierzcie je według zasad, o których pisałam wyżej, rozłóżcie na pergaminie i suszcie w zacienionym przewiewnym i ciepłym miejscu. Wysuszone kwiaty przechowujcie w zamkniętych słoikach z uszczelką, takie opakowanie najlepiej zatrzyma ich właściwości i bez owoceZbiór owoców czarnego bzuOwoce bzu czarnego dojrzewają na przełomie sierpnia i września. Zbiór powinniście zaplanować w ciepłe, słoneczne dni. Co ważne: wybierajcie tylko i wyłącznie baldachogrona dojrzałe, w całości ciemno-fioletowe. Niedojrzałe, zielone owoce oraz inne zielone części bzu czarnego zawierają toksyczny alkaloid – sambunigrynę, substancję powodującą silne podrażnienia układu pokarmowego, w tym biegunki i wymioty. Z tego powodu, czarny bez jemy tylko po odróbce termicznej!Właściwości owoców czarnego bzuOwoce czarnego bzu nie mają, aż tak dużo cennych właściwości, jak kwiaty. Mimo to nadal mają ich mnóstwo. Te malutkie jagody działają oczyszczająco na organizm – wspomagają usuwanie szkodliwych produktów przemiany materii oraz toksyn egzogennych. Są skuteczne w walkach z zaparciami. Zawartość antocyjanów zapewnia im działanie uszczelniające naczynia krwionośne, polepszające krążenie oraz wzrok. Często nazywane są rośliną „czyszczącą krew”. Właściwości owoców czarnego bzu częściowo pokrywają się z właściwościami jego kwiatów. Łączy je działanie moczopędne i napotne. Chronią i wzmacniają błony śluzowe górnych dróg oddechowych, działają przeciwzapalnie, rozkurczowo oraz łagodząco ból. Sprawdzają się także jak środek łagodzący z czarnego bzu robione w sokowniku parowymDo zrobienia przetworów z owoców czarnego bzu używam sokownika parowego, ponieważ jest to najszybszy i najłatwiejszy sposób na ich zrobienie, a soki i dżemy w nim zrobione są przepyszne i zdrowe!Czarny bez – sok z owoców z sokownika parowegoSkładniki:Owoce czarnego bzu (tyle by wypełnić wasz sokownik)Cytryna – 1 sztuka na 1 litr sokuCukier – od 250 g do 1 kg cukru na 1 litr soku (według uznania)Przygotowanie:Owoce czarnego bzu myjemy, usuwamy wszystkie niedojrzałe owoce, tak by wszystkie bez wyjątku miały ciemno-fioletowe, wpadające w czarne zabarwienie. Usuwamy też wszystkie inne zielone (szkodliwe) części baldachogron. Przekładamy owoce do górnego garnka sokownika parowego (możecie wsypać na nie kilka łyżek cukru, by sok intensywniej się skraplał). Do dolnej części nalewamy wody w ilości mniej więcej do 1/3 wysokości naczynia, nakładamy następnie część do zbioru soku, oraz garnek z przygotowanymi owocami. Całość przykrywamy pokrywką i sokownik parowy ze stali nierdzewnej przekładamy na palnik. Szykujemy sobie większy garnek i po 30 minutach od zagotowania, możemy zacząć spuszczać ok 1,5 godziny powinniście mieć pełny garnek. Pozyskany sok, doprawiamy cytryną i cukrem według uznania (warto trzymać się zasady: aby sok dobrze trzymał, dobrze jest dołożyć ok. 250 g cukru na 1 litr soku – takiej ilości używam ja. Wystarczająco łagodzi smak a słoiczki czy butelki z syropem długo „trzymają”. Jeśli wolicie słodszy syrop, maksymalnie użyjcie proporcji 1:1 tj. 1 kg cukru na 1 litr soku). Zagotowany syrop przelejcie do wyparzonych słoików, zamknijcie je szczelnie i pasteryzujcie (gotujcie słoiki w temperaturze ok. 100 stopni Celsjusza) przez około 15 minut. Po wyciągnięciu z wrzątku ułóżcie je na ręczniku do górny dnem. Po wystygnięciu przechowujcie w chłodnym, ciemnym bez – dżem z owoców pozostałych z robienia soku w sokowniku parowymSkładniki:Owoce pozostałe po przygotowaniu soku w sokowniku parowymCukier w proporcji 1:1 (na 1 kg owoców 1 kg cukru)Wykonanie:Owoce czarnego bzu mają dużo małych pestek w sobie, jeśli wam to przeszkadza, owoce możecie przetrzeć przez sito. Mnie odpowiada konsystencja bez przecierania, więc tego nie robię. Z dolnego garnka sokownika parowego wylewamy wodę, a następnie przekładamy do niego owoce z jego górnej części. Dodajemy cukier. Smak dżemu możecie wzbogacić jabłkiem, maliną lub borówką całość, jeśli konsystencja jest zbyt płynna, możecie ją lekko zredukować, pamiętając o mieszaniu, by dżem się nie przypalił. Gotowy dżem przekładamy do wyparzonych wcześniej słoiczków. Zamknięte słoiczki odwracamy na ściereczce do góry dnem. Gotowe dżemy nie wymagają pasteryzacji. Czarny bez ma białe kwiaty rozłożone w baldachim, natomiast owoce czarne. Rozwija się na stanowisku słonecznym lub pół cienistym. Z owoców przygotujesz sok skutecznie obniżający ciśnienie tętnicze. Sprawdź, jak pielęgnować ten krzew! Czarny bez to roślina towarzysząca człowiekowi już od epoki kamiennej. W dawnych czasach krzew dzikiego bzu stanowił ogrodzenie domów i wierzono, że jego zapach chronił przed „złymi duchami”. Od lat odkrywano jego cenne właściwości lecznicze, przyrządzano syropy, soki, napary, dżemy, a nawet wino z czarnego bzu. Znany przez Egipcjan w leczeniu oparzeń, chorujących na przeziębienie i stany zapalne skóry Indian, a także u mieszkańców Europy. W medycynie naturalnej bez czarny jest do dziś bardzo cennym surowcem wzmacniającym odporność, działającym przeciwwirusowo i przeciwzapalnie. Obecnie roślina także doceniana przez ogrodników. Zyskała liczne odmiany ozdobne o niezwykłych walorach dekoracyjnych. Bez czarny wykorzystywany jest także w kosmetologii – wyciągi dodawane są do kremów i maseczek w celu zmiękczenia skóry, redukcji zmarszczek i rozjaśnienia przebarwień. Spis treści: Czarny bez: opis Czarny bez - uprawa i pielęgnacja Czarny bez: kiedy kwitnie i kiedy zbierać? Bez czarny: co można zrobić z owoców i kwiatów? Jak suszyć kwiaty czarnego bzu? Czarny bez: opis Czarny bez (Sambucus nigra) należy do rodziny piżmaczkowatych. Fachowo zwany dzikim bzem czarnym, a potocznie określa się go jako dziki bez, bez lekarski, bez apteczny, czy bez pospolity. Jest krzewem, mogącym także przyjmować pokrój niewielkiego drzewa. Dorasta do wysokości 10 metrów. Zastanawiasz się jednak, jak wygląda czarny bez? Najłatwiej rozpoznać go po tym, że posiada charakterystyczne białe kwiaty złożone w baldachim. Z nich późnym latem dojrzewają czarne, soczyste owoce. Jego korona ma rozłożysty, kulisty pokrój. Na korze występują liczne spękania – są to tzw. przetchlinki. Czarny bez jest powszechnie występującym gatunkiem – rozprzestrzeniony Europie, w Polsce pospolity na obszarze całego kraju. Bez dziki, jak sama nazwa wskazuje, rośnie w stanie naturalnym na skrajach lasów i łąk, przy drogach, w parkach, zaroślach i nieużytkach. Występuje w żyznych lasach liściastych, na terenach zalewowych. Gatunek rosnący w sąsiedztwie domostw, opuszczonych osiedli, ogrodów i terenów przemysłowych. Bez czarny jest rośliną trującą - nie można spożywać jego surowych owoców i kwiatów. W liściach, niedojrzałych owocach i nasionach znajduje się glikozyd cyjanogenny – sambunigryna. W organizmie może się on przekształcić w trujący cyjanowodór. Po obróbce termicznej szkodliwe związki zostają zneutralizowane i dopiero wtedy surowce nadają się do spożycia. Charakterystyczny duszący zapach posiada cały bez czarny. Liście po roztarciu mają nieprzyjemną woń, ze względu na obecność w nich olejków eterycznych. Z pędów czarnego bzu otrzymuje się wywar, służący do ekologicznego zwalczania gryzoni - kretów, norników, a także motyla - bielinka kapustnika, mszyc i gąsienic. Może być także używany do odstraszania komarów. Czarny bez: uprawa i pielęgnacja Czarny bez w uprawie ogrodowej posiada liczne odmiany o różnych kolorach i kształtach liści oraz odmiennych barwach kwiatów. Liście mogą być kremowobiałe, złocistożółte, ze złotymi plamami, a nawet purpurowe. Kwiaty różnych odmian są różowe, kremowe lub białe. Do uzyskania gęstego ulistnienia, zaleca się na wiosnę silnie przycinać całą roślinę. W Polsce jest krzewem łatwym w uprawie i mrozoodpornym. Nie lubi jednak zastoisk mrozowych. Nie musi być okrywany na zimę. Najczęściej bez czarny rosnący naturalnie uznawany jest za chwast. Do właściwego wzrostu potrzebuje przepuszczalnej gleby ogrodowej. Lubi nawożenie azotem, fosforem i wapniem. Idealne pH gleby pod uprawę czarnego bzu wynosi 5,5 – 6,5. Najlepiej rozwija się na stanowisku słonecznym lub półcienistym, jednak nie lubi wystawy południowej. Źle rozwija się także w towarzystwie innych krzewów, chwastów, gdyż woli mieć wolną przestrzeń. Nie chce konkurować o wodę i składniki mineralne. Ze względu na charakterystyczny zapach liści i kwiatów, krzew nie jest podatny na choroby i szkodniki. Roślina może na jednym stanowisku rosnąć nawet przez 10-15 lat, dlatego warto ją pielęgnować. Starsze pędy regularnie wycinać, a młodsze skracać o połowę. Wtedy roślina zachowa swoje walory dekoracyjne. Corocznie usuwa się nieowocujące, martwe pędy, a także połamane gałęzie. Bez czarny jest kruchy, więc takie uszkodzenia mogą pojawiać się dosyć często. Wszystkie gałęzie mające ponad trzy lata powinny być usuwane. Cięć dokonuje się wiosną, jeszcze przed rozpoczęciem wegetacji. Aby rozmnożyć krzew, zimą lub latem pobiera się sadzonki – najlepiej gdy są one niezdrewniałe. Powinny mieć one 5-6 oczek. Sadzi się je do gruntu, w taki sposób, żeby ponad ziemię wystawały dwa oczka. Możliwy jest także wysiew bzu czarnego z nasion. Przed włożeniem do gruntu pozyskanych sadzonek, na glebę można nanieść warstwę obornika lub kompostu. Poprawimy dzięki temu strukturę ziemi. Bez czarny zaowocuje po trzech, czterech latach. Które odmiany czarnego bzu są najlepsze do uprawy? Czarny bez to roślina niewymagająca, dość odporna na choroby i szkodniki oraz łatwa w uprawie. Pomimo swoich preferencji (stanowisko nasłonecznione, podłoże przepuszczalne) rośnie praktycznie wszędzie, przez co jest zaliczana do roślin ruderalnych. Warto jednak odkryć piękno Czarnego bzu, bo pozostaje dekoracyjny przez większą część okresu wegetacyjnego. W czasie kwitnienia obsypuje się białokremowymi baldachami kwiatów, zaś pod koniec lata i wczesną jesienią oko cieszą ciemnofioletowe baldachogorna. Do wyboru mają Państwo wiele ciekawych odmian zarówno ozdobnych jak i towarowych. Odmiany ozdobne zachwycają nie tylko kolorem kwiatów, ale także kolorem i kształtem liści np. 'Aurea' o żółto-zielonych, złocistych liściach i białych kwiatach, 'Variegata' o biało obrzeżonych liściach i białych kwiatach, 'Black Beauty' o bordowych liściach i różowych kwiatach; 'Guincho Purple' o purpurowych liściach, różowych pąkach i białych kwiatach, czy absolutnie zachwycająca 'Eva' o postrzępionych, bordowych liściach i biało-różowych kwiatach. Z odmian towarowych, na szczególne polecenie zasługują obicie plonujący 'Samyl' (do 20 kg owoców z krzewu) oraz 'Korsor' o dorodnych owocach, które przeciętnie są dwa razy większe niż te u pozostałych odmian bzu. - odpowiada dr inż. Tomasz Mróz Czarny bez: kiedy kwitnie i kiedy zbierać? Czarny bez jest rośliną używaną w lecznictwie. Surowcem zielarskim są kwiaty i dojrzałe owoce czarnego bzu. Właściwości lecznicze wykazują także kora, liście i korzenie. Bez czarny kwitnie na przełomie maja i czerwca. Roślina jest wtedy najbardziej dekoracyjna. Ma drobne, kremowo - białe kwiaty zebrane w baldachy. Taki kwiatostan może osiągać nawet 20 centymetrów średnicy. Kwiaty czarnego bzu najlepiej jest zebrać gdy już są dobrze rozkwitnięte i jeszcze nie przekwitają. Najlepiej gdyby w dniach poprzedzających zbiór nie było deszczowo. Sam dzień w którym będą zrywane kwiaty powinien być słoneczny. W celu suszenia ścina się całe baldachy dobrze rozwiniętych kwiatów. Najlepiej pozyskiwać bez ze stanowisk naturalnych, z dala od dróg i zanieczyszczeń. Nie należy zbierać kwiatów przegniłych, wyschniętych czy brązowych. Taka kondycja rośliny spowoduje, że cały zebrany surowiec będzie się psuł podczas suszenia. Jeżeli zdarzyłoby się zerwać przebarwione kwiaty, to jeszcze przed suszeniem lepiej je odrzucić. Bez czarny: co można zrobić z owoców i kwiatów? Można się zastanawiać po co zbierać czarny bez, na co później przeznaczyć ten surowiec. Na przestrzeni lat stworzono wiele przepisów na smaczne przetwory z owoców lub kwiatów czarnego bzu. Wszystko to dlatego, że roślina ma szereg udowodnionych właściwości leczniczych: potrafi wiązać wolne rodniki, gdyż ma działanie antyoksydacyjne, działa bakteriobójczo i uniemożliwia zainfekowanie przez wirus grypy, bogata w witaminy C, A, B i związki mineralne, zawiera rutynę wzmacniającą odporność i uszczelniającą naczynia krwionośne, działa moczopędnie i rozkurczająco, pomocny przy wrzodach i zaparciach, usuwa toksyny i produkty przemiany materii, działa przeciwzapalnie na skórę, trudno gojące się rany, łagodzi cienie i obrzęki pod oczami. Wysuszone kwiaty bzu czarnego służą do przygotowania naparu. Dwie łyżeczki surowca, zalane wrzątkiem parzyć można pod przykryciem przez dziesięć minut. Ma on przyjemny, słodki i lekko anyżowy smak. Napar ma działanie napotne i przeciwgorączkowe. Podczas przeziębienia działa wykrztuśnie, przeciwwirusowo i wzmacniająco na organizm. Można nim płukać gardło. Bez czarny ma udowodnione właściwości w leczeniu chorób układu moczowego i stanów zapalnych skóry. Napary działają także rozkurczowo przy dolegliwościach układu trawiennego i problemach z przemianą materii. Tak przyrządzony napar, stosowany zewnętrznie, będzie mógł służyć do okładów przy wypryskach na skórze, oparzeniach i zapaleniu spojówek. Syrop z kwiatów czarnego bzu Podczas przeziębienia warto pić syrop z kwiatu czarnego bzu. Przygotowuje się go poprzez zalanie kwiatów wrzątkiem i odstawienie na 12 godzin. Po tym czasie dodaje się cukru i gotuje. W czasie infekcji można pić syrop kilka razy dziennie. Można go także dodawać do herbat i napojów. Owoce czarnego bzu najlepiej jest zebrać w słoneczny dzień, ale przypadający po czasie deszczowym. Najczęściej wykonuje się to na przełomie sierpnia i września. Owoce są wtedy czarnofioletowe, winne i w pełni dojrzałe. Do zbioru nie nadają się owoce zielone i niedojrzałe. Sok z czarnego bzu Sok z czarnego bzu ma także właściwości napotne i przeciwgorączkowe. Regularnie dodawany do herbaty lub napoju – wzmacnia odporność. może być przyrządzany z dojrzałych owoców czarnego bzu, a następnie przepuszczany przez sokownik. Trzeba gotować sok z dodatkiem cukru i pasteryzować w słoikach. Owoce bzu czarnego służą także do poprawy zabarwienia soków, kompotów, nalewek i win. Nalewka z czarnego bzu Lecznicza nalewka z czarnego bzu, to kolejny sposób na wykorzystanie dojrzałych owoców. Aby ją przygotować, potrzebny jest kilogram owoców, cukier, litr spirytusu i pół litra wody. Po sześciu miesiącach można delektować się smakiem samodzielnie przygotowanej nalewki. Kolejnym napojem alkoholowym, przygotowanym w domu, może być wino z czarnego bzu. Regularne spożywanie jego niewielkich ilości przez osoby dorosłe sprawi, że poprawi się krążenie żylne w organizmie i wzmocni odporność. Jak suszyć kwiaty czarnego bzu? Po ścięciu baldachów bzu czarnego i wybraniu tylko białych, dobrze rozwiniętych kwiatów, trzeba rozłożyć je cienką warstwą w suchym i przewiewnym miejscu. Można je poukładać na bawełnianym materiale lub papierze. Kwiaty nie mogą się zaparzyć, dlatego temperatura w pomieszczeniu nie powinna przekroczyć 35 stopni Celsjusza. Najlepiej, żeby było one zacienione, bez dostępu do promieni słonecznych. Jeżeli surowiec jest dobrze wysuszony, to kwiat ma kolor biało – żółty. Odcina się z niego szypułki, pozostawiając same kwiaty. Następnie gotowy, wysuszony surowiec można przełożyć do torebki papierowej, szczelnie zamykanej puszki lub słoika. Jeżeli brakuje nam miejsca i nie mamy takiego przewiewnego pomieszczenia w którym panuje wysoka temperatura, to jedyną możliwością przygotowania surowca jest użycie suszarki. Temperatura w niej ustawiona nie może przekroczyć 30 stopni Celsjusza. Bez - rodzina przewiertniowate Gatunki dzikiego bzu: znanych jest 20 gatunków tych małych drzewek bądź krzewów. W Polsce popularne są tylko dwa: dziki bez czarny zwany lekarskim (Sambucus nigra), bez koralowy (Sambucus racemosa) i mniej popularny bez hebd (Sambucus ebulus). Bez czarny, dziki bez, bez lekarski (Sambucus nigra) Cechy drzewa: Bez czarny zwany bzem lekarskim, bądź dzikim bzem czarnym, jest małym drzewem, a dużo częściej wysokim krzewem o grubych, prostych pędach, pokrytych jasnoszarą chropowatą, pofałdowaną korą. Czarny bez dorasta do 6-8 metrów wysokości. Można zapobiec jego nadmiernemu wzrostowi poprzez silne cięcie. Cała roślina, a szczególnie kwiaty, ma specyficzny, silny zapach. Liście. Liście nieparzysto-pierzastozłożone, składają się z najczęściej 5, a rzadziej z 3, 7 lub 9 naprzeciwległych, jajowato-eliptycznych i ostro piłkowanych listków. Każdy z nich osiąga od 3 do 9 cm długości. Na górnej stronie są ciemnozielone, od spodu jaśniejsze. Kwiaty. Kwiaty są drobne, białokremowe zebrane w okazałe, płaskie baldachy średnicy 10-20 cm. Bardzo miododajne, przyciagają dużo owadów zapylających. Bez czarny kwitnie w maju i czerwcu. Owoce. Czarnofioletowe i lśniące owoce dojrzewają w zwisających owocostanach od końca sierpnia do października. Pochodzenie: Europa, północna Afryka i zachodnia Azja. Rozmaitości: Bez czarny rośnie w zaroślach, na skrajach lasów, na nieużytkach. Lubi stanowiska wilgotne, nasłonecznione, cieniste. Ma niewielkie wymagania glebowe, najlepiej rośnie na glebach próchniczych, zasobnych w azot. Bardzo Ľle znosi przesadzanie. Jest bardzo wytrzymały na zanieczyszczenia powietrza. Wszystkie części rośliny w stanie świeżym mogą być toksyczne (zawierają glikozyd sabgunigrynę), tracą całkowicie te właściwość po suszeniu i gotowaniu. Dziki bez czarny jest jedną z najstarszych roślin leczniczych. Poszczególne części drzewa zawierają wiele cennych związków. I tak - kwiaty: flawonoidy, kwasy organiczne, cholinę, garbniki, olejki eteryczne, sole mineralne; owoce: antocyjany, flawonoidy, cukry (około 20%), garbniki, pektyny, kwasy organiczne, witaminy A, B1, B2, zwłaszcza C, karotenoidy, pektyny, enzymy, biopierwiastki (jod). Kwiaty bzu czarnego wzmacniają ścianki naczyń krwionośnych, działają moczopędnie i napotnie - stosowane są jako leki przeciwgorączkowe w przeziębieniach i grypie. Owoce bzu czarnego działają napotnie i moczopędnie (lecz słabiej niż kwiaty) oraz przeczyszczająco (powodują łatwiejsze usuwanie toksyn z organizmu). Owoce wykazują także działanie przeciwbólowe - są pomocne w leczeniu zapalenia nerwu trójdzielnego, rwy kulszowej, migreny. Kwiaty i owoce bzu czarnego są składnikiem wielu mieszanek ziołowych. Można z niego przyrządzać konfitury, soki i wino. Mają one właściwości odżywcze oraz dietetyczno-lecznicze. Z ziela wykonuje się wyciągi i gnojówkę do opryskiwania roślin w zwalczaniu szkodników, takich jak krety, norniki, rolnice, bielinek kapustnik i mszyce. Lokalizacja zdjęć: Żyrardów, parking przy ul. 1 Maja, os. Wschód, os. Teklin, Bieganów, Mariampol - Zdjęcia dzikiego bzu czarnego - Bez koralowy (Sambucus racemosa) Cechy drzewa: Bez koralowy częściej spotykany jest w formie krzaczastej niż jako drzewo. Spotyka się jednak w formie drzewka do 4 metrów wysokości. Korowina ciemna - brązowawa. Po środku pnia i pędów znajduje się charakterystyczny dla bzów jaśniejszy rdzeń. Liście. Liście rosną naprzeciwległe i składają się z 5 do 7 eliptycznych listków. Liście wiosną rozwijają się razem z kwiatami. Kwiaty. Kwiatostany to wydłużone białożółte wiechy w kształcie pocisków. Kwiaty małe i niepozorne. Owoce. Owoce drobne, kuliste, czerwonawe i pomarańczowoczerwone w zależności od nasłonecznienia stanowiska. Im bardziej cieniste miejsce tym owoce bardziej czerwonawe. Pochodzenie: Europa (południe Polski), Azja, Ameryka Północna. Rozmaitości: Bez koralowy to trująca roślina. Spotkałem jednak w literaturze wzmianki o możliwości gotowania owoców celem pozbycia się trucizny. Bardzo popularny w naszych górach - rośnie w zaroślach i na zboczach. Na wybrzeżu i w centrum Polski raczej niespotykany. Uprawiany głównie jako roślina ozdobna - wiosną ze względu na kwiaty a latem i jesienią ze względu na owoce. W szkółkach można spotkać odmiany dekoracyjne: Plumosa Aurea o liściach powcinanych i jasnozłocistych; Sutherland Gold o liściach powcinanych i cytrynowożółtych; Golden Locks o kulistym i gęstym pokroju, niska o głęboko powcinanych zielonych liściach. Lokalizacja zdjęć: Pieniny, Międzyborów, arboretum w Rogowie. - Zdjęcia bzu koralowego - - Drzewa Polski - Atlas drzew - Fot.: nickmans / Dziki bez, zwany także czarnym bzem, jest rośliną znaną z leczniczych właściwości. Od wielu pokoleń napary z dzikiego bzu są stosowane w łagodzeniu objawów przeziębia, grypy oraz innych stanów zapalnych i infekcji. Czarny bez jest naturalnym i bogatym źródłem wielu witamin i soli mineralnych. Dziki bez powszechnie występuje w Polsce. Zwany jest czarnym bzem, bzem lekarskim, bzem aptekarskim. Kwiaty tego krzewu wykazują silne działanie przeciwzapalne, napotne oraz moczopędne. Jak wygląda dziki bez? Dziki bez jest szeroko rozpowszechnioną rośliną w Europie, choć można go znaleźć również w krajach Afryki Północnej, na Bliskim Wschodzie, w Indiach, w Nowej Zelandii oraz w Chinach. Zazwyczaj przybiera postać krzewu sięgającego nawet 10 m wysokości. Ma charakterystyczne, cienkie i podłużne liście. Najczęściej są złożone z 5, 7 lub 9 jajowato-eliptycznych części o długości od 3 do 9 cm długości. Na zewnętrznej stronie są ciemnozielone, natomiast od wewnętrznej przybierają nieco jaśniejszy odcień. Kwiaty dzikiego bzu są białe o promienistym kształcie. Kwiatostany mają od 10 do 20 cm średnicy, z kolei pojedyncze kwiaty są niewielkich rozmiarów z krótkim kielichem i jasnożółtymi pylnikami w pręcikach. Owoce dzikiego bzu mają fioletowoczarny kolor, są mięsiste oraz lśniące. Krzewy dzikiego bzu w Polsce zakwitają zazwyczaj po 3 lub 4 latach od zasadzenia. Żyją maksymalnie 25 lat. Występują w zaroślach i na skrajach lasów. Zobacz film: Jak zrobić syrop kwiatów czarnego bzu. Źródło: Dzień Dobry TVN Właściwości lecznicze dzikiego bzu Dziki bez jest rośliną o licznych właściwościach leczniczych. Sekretem „drzewa życia”, jak nazywali krzewy dzikiego bzu dawni mieszkańcy Niemiec, jest bogactwo związków odżywczych, witamin oraz innych substancji, które przyczyniają się do poprawy zdrowia. Szczególnie cenione są kwiaty dzikiego bzu, w których można znaleźć witaminę A, witaminę C, flawonoidy, glikozydy cyjanogenne, śluz roślinny, garbniki, olejki eteryczne, a także związki żelaza, potasu, glinu, sodu i wapnia. Kwiaty oraz owoce czarnego bzu wykazują działanie moczopędne, przeciwgorączkowe, napotne, wykrztuśne, przeciwzapalne, przeciwgorączkowe, przeczyszczające, detoksykujące, przeciwwirusowe. Pomagają w obniżaniu stężenia trójglicerydów, cholesterolu całkowitego oraz „złego” (LDL). Stosowanie owoców dzikiego bzu wpływa na poprawę funkcjonowania układu immunologicznego za sprawą zawartych w nim antocyjanów. Owoce tej rośliny wykazują silne działanie przeciwutleniające. Napary z dzikiego bzu Od setek lat stosuje się napary z kwiatów bzu do łagodzenia objawów przeziębienia, a także w leczeniu różnego rodzaju nieżytów i stanów zapalnych dróg oddechowych, a nawet chorób reumatycznych. W tradycyjnej medycynie można znaleźć wiele przepisów na odwary służące do leczenia biegunek, nerwobólów oraz migren. Owoce czarnego bzu mogą łagodzić objawy neurologiczne wielu schorzeń, a także być doskonałym lekiem odtruwającym w przebiegu zaburzeń przemiany materii. Napary z kwiatów czarnego bzu z powodzeniem można używać do przemywania skóry osób cierpiących na liczne choroby dermatologiczne, takie jak: zapalenia skóry, wypryski, oparzenia. Przodkowie używali naparów do przemywania oczu w czasie zapalenia spojówek, a także stosowali płukanki w leczeniu stanów zapalnych jamy ustnej i gardła. Kwiaty czarnego bzu wraz z rumiankiem są składnikiem herbat łagodzących bóle menstruacyjne. Wyciąg z owoców wykazuje niewielkie działanie przeciwbólowe. Przepisy z dzikim bzem W aptekach czy sklepach drogeryjnych, zwłaszcza w sezonie zachorowań na grypę, przeziębienia i typowe infekcje, można nabyć preparaty lecznicze na bazie dzikiego bzu. Jeśli jednak ma się dostęp do kwiatów lub owoców tej rośliny, można w prosty sposób przyrządzić soki oraz syropy, które z pewnością sprawdzą się w stanach chorobowych i wzmocnią organizm. Należy pamiętać, że surowe owoce dzikiego bzu nie nadają się do spożycia, choć mogą stanowić składnik soków, kisieli, konfitur, dżemów, a nawet wina. Z kwiatów można przyrządzić sałatki. Aby wykonać syrop z dzikiego bzu, należy dysponować kilogramem owoców tej rośliny, 1/2 kilograma cukru oraz 2 szklankami wody. Jeśli ilość czarnego bzu jest mniejsza, należy odpowiednio zmniejszyć ilość pozostałych składników. Do garnka wrzuca się opłukane owoce, które zalewa się wodą i zasypuje cukrem. Otrzymaną miksturę gotuje się na wolnym ogniu przez blisko 30 minut. Po tym czasie przecedza się miąższ przez gęste sitko lub gazę. Sok można pasteryzować i przechowywać przez długi czas w słoikach. Do wykonania odwaru z kwiatów czarnego bzu potrzebne jest ok. 50 g kwiatów, które następnie zalewa się ok. 1 l wrzącej wody i gotuje się przez ok. 5 minut. Po wystudzeniu odwar można używać jako płyn do płukania jamy ustnej i gardła. Zobacz film: Czarny bez - zastosowanie. Źródło: Dzień Dobry TVN Dziki bez czarny Zbiór kwiatów dzikiego bzu czarnego, ich właściwości zdrowotne i lecznicze oraz przepisy na domowe preparaty lecznicze: – syrop z kwiatów bzu na przeziębienie i na ból gardła; – napar z kwiatów dzikiego bzu czarnego na gorączkę, na suchy kaszel, na ból gardła, na katar, na katar sienny, na trądzik; – nalewka z kwiatów dzikiego bzu na poprawę przemiany materii; – herbata z kwiatów dzikiego bzu czarnego na zaparcia, wzdęcia, otyłość; – wywar z kwiatów dzikiego bzu czarnego o działaniu moczopędnym, na bóle reumatyczne, zapalenie stawów, na odparzenia, pieluszkowe zapalenie skóry, czyraki… Jak zbierać kwiaty dzikiego bzu czarnego? Dziki bez czarny rozpoczyna kwitnienie pod koniec maja. Kwiaty bzu czarnego powinno się zbierać w słoneczny i suchy dzień około południa, kiedy rosa już całkowicie obeschła. Długo trwający upał powoduje utratę ich smaku, a kwiaty zbierane w deszczowym okresie psują się. Najlepiej ścinać całe baldachogrona nożyczkami lub sekatorem, układać luźno w koszu (nie ugniatać w foliowej torbie). Najwyższą wartość mają rozkwitające kwiaty bzu o białym kolorze. Baldachy z przekwitłymi, opadającymi pożółkłymi kwiatkami trzeba zostawić na krzaku. Przed suszeniem nie myje się ich, tylko strzepuje lub rozkłada na białym papierze, aby wyszły z nich drobne owady. Rozkłada luźno cienką warstwą na papierze na strychu (przy dobrej pogodzie na świeżym powietrzu w cieniu). Można też suszyć w piekarniku w temperaturze 30°C-35°C. Kwiaty brązowiejące w trakcie suszenia wyrzuca się (po wysuszeniu kwiaty czarnego bzu powinny być kremowe). Całkowicie suche kwiaty same odpadają od cienkich gałązek, czasem trzeba je wyczesać. Wysuszone kwiaty dzikiego bzu czarnego przechowuje się w ciemnym i suchym miejscu, zamknięte w szczelnych pojemnikach, aby nie traciły cennych olejków eterycznych. Suszone kwiaty dzikiego bzu czarnego mają słodki smak i słaby korzenny zapach, zachowują swoją leczniczą moc przez 2 lata. Wartości kwiatów dzikiego bzu czarnego, ich właściwości lecznicze i zdrowotne Kwiaty bzu czarnego zawierają rutynę, olejki eteryczne, kwasy organiczne, śluzy, glikozydy, karoten, kwas askorbinowy (49 mg%), garbniki. Herbata z suszonych kwiatów bzu czarnego pomaga zwalczyć katar, łagodzi suchy kaszel. Ponieważ działa napotnie, obniża gorączkę, pomaga leczyć infekcje dróg oddechowych. Ma lekkie działanie obkurczające naczynia krwionośne i słabe właściwości dezynfekujące, przeciwzapalne i przeciwbakteryjne, dlatego można nim płukać chore gardło. Wieczorna kąpiel stóp w naparze suszonych kwiatów dzikiego bzu czarnego lekkie działanie napotne i służy wzmocnieniu odporności w sezonie grypowym. Z naparu przygotowuje się także 10-15 minutową inhalację przy infekcjach dróg oddechowych. Preparaty z suszonych kwiatów aktywują metabolizm, działają żółciopędnie, przynoszą ulgę przy wzdęciach. Mają delikatne działanie moczopędne, dlatego podaje się je chorobach nerek i pęcherza moczowego (piasek). Wzmacniają układ krążenia, pomagają przy problemach ze snem. Wywar z suszonych kwiatów dzikiego bzu wykorzystywany jest przy zmianach skórnych, pieluszkowym zapaleniu skóry, odparzeniach, czyrakach. Zewnętrznie stosuje się wywar z kwiatów dzikiego bzu czarnego jako okłady, kompresy przy zapaleniu stawów różnego pochodzenia, bólach reumatycznych, nerwobólach. Lecznicze przepisy ze świeżych i suszonych kwiatów dzikiego bzu czarnego Herbatkę z dzikiego bzu czarnego i syrop z bzu czarnego powinno się zażywać jak środek leczniczy, a nie jako środek spożywczy, aby nie uodpornić organizmu na działania substancji leczniczych. Syrop z bzu czarnego na przeziębienie, na ból gardła Do litrowego słoika wsypać czyste świeże kwiaty bzu lekarskiego bez łodyg, mocno przycisnąć drewnianą łyżką lub ręką. Kwiaty powinny zapełnić 1/4 objętości słoika. Przygotować syrop cukrowy: do 600 ml wody wsypać 0,5 kg cukru i gotować mieszając, aż cukier rozpuści się. Zalać nim kwiaty, szczelnie zakręcić i wstawić na 1-2 dni do lodówki. Po tym czasie zawartość słoika przecedzić przez drobne sito wyłożone gazą. Do płynu dodać sok z 3 cytryn, doprowadzić do wrzenia. Gotować na małym gazie pod przykryciem przez 20 minut. Szybko przelać do słoiczków z zamknięciem twist off. Po zamknięciu suchymi pokrywkami słoiczki stawia się do góry dnem. Po przestudzeniu syrop z bzu czarnego najlepiej przechowywać w lodówce. Rada: Syrop z kwiatów czarnego bzu dodawać do herbat ziołowych podczas grypy. Napar z kwiatów dzikiego bzu czarnego i akacji na gorączkę w czasie grypy Do termosu wsypać 2 łyżki suszonych kwiatów czarnego bzu i 2 łyżki suszonych kwiatów białej akacji, zalać 3 szklankami wrzącej wody. Zaparzać przez godzinę, przecedzić. Popijać po kilka łyków przez cały dzień. Herbata z kwiatów dzikiego bzu czarnego na suchy kaszel Łyżeczkę suszonych kwiatów bzu czarnego zalać szklanką wrzącej wody, przykryć i zaparzać przez 10 minut. Przecedzić. Pić małymi łykami 2-3 razy dziennie po szklance gorącego naparu na 15 minut przed posiłkami. Napar z kwiatów dzikiego bzu czarnego na przeziębienie, w zapaleniu oskrzeli 2 łyżeczki suszonych kwiatów dzikiego bzu wsypać do termosu, zalać szklanką gotującej się wody. Zaparzać przez 30-40 minut. Przecedzić. Pić 1-2 razy dziennie po szklance ciepłego naparu. Przy zapaleniu oskrzeli pić 4-5 razy dziennie po 1/3 szklanki ciepłego naparu na 30 minut przed jedzeniem. Herbata z kwiatów dzikiego bzu czarnego, gorączka Długo zaparzany gorący napar z suszonych kwiatów czarnego bzu ma najlepsze działanie napotne (przepis wyżej). W czasie gorączki pić małymi łykami po 1/4 szklanki gorącego naparu, a przed snem wypić pól szklanki. W ciągu doby wypija się pół litra gorącej herbaty z kwiatów dzikiego bzu czarnego. Napar z kwiatów dzikiego bzu czarnego na katar Do szklanki wsypać 3 łyżeczki suszonych kwiatów czarnego bzu zalać 150 ml wrzącej wody, przykryć i odstawić na 5 minut, przecedzić. Przy katarze pić 3-4 razy dziennie świeżo przygotowaną porcję gorącej herbaty z kwiatów dzikiego bzu czarnego. Po konsultacji z lekarzem i zredukowaniu dawki herbatkę z kwiatów dzikiego bzu czarnego można podać zakatarzonym dzieciom. Mleczny napar ze świeżych lub suszonych kwiatów dzikiego bzu czarnego na lepszy sen na przeziębienie i na katar Kwiaty z 2 świeżych baldachów bzu (bez łodyżek) lub 2 łyżeczki suszonych kwiatów zalać 250 ml gorącego mleka. Przykryć, zostawić na pół godziny, przecedzić. Napar wypić przed snem posłodzony miodem. Herbata z kwiatów dzikiego bzu czarnego na katar sienny Do garnuszka wsypać 2 łyżeczki suszonych kwiatów czarnego bzu zalać 150 ml wrzącej wody, przykryć i odstawić na 7 minut. Napar przecedzić. Profilaktycznie pić raz dziennie jedną porcję jesienią. W sezonie pić 2-3 razy dziennie po 150 ml naparu z kwiatów dzikiego bzu czarnego. Napar z kwiatów dzikiego bzu czarnego, lipy drobnolistnej i dziewanny wielkokwiatowej o działaniu napotnym Przygotować mieszankę ziół: wymieszać po 2 łyżki suszonych kwiatów dzikiego bzu czarnego, lipy drobnolistnej i dziewanny wielkokwiatowej. Do termosu wsypać 2 łyżeczki mieszanki, zalać szklanką wrzącej wody, przykryć, zaparzać przez 20 minut, odcedzić. Pić po szklance gorącego naparu 2-3 razy dziennie. Płukanka z kwiatów dzikiego bzu czarnego na ból gardła, przy zapaleniu migdałków i jamy ustnej Do termosu wsypać 2 łyżeczki suszonych kwiatów dzikiego bzu, zalać szklanką wrzącej wody. Zaparzać przez 30 minut, przecedzić. Letnim naparem płukać chore gardło. Płukanka z kwiatów dzikiego bzu czarnego, malwy i szałwii do płukania chorego gardła Przygotować mieszankę ziół: wymieszać po łyżeczce kwiatów bzu czarnego, malwy i liści szałwii. Łyżeczkę tej mieszanki zalać szklanką wrzącej wody, przykryć i pozostawić do naciągnięcia. Przecedzić. Po ostudzeniu stosować do płukania jamy ustnej w stanach zapalnych. Napar z kwiatów dzikiego bzu czarnego na zaparcia, wzdęcia, otyłość Łyżkę suszonych kwiatów dzikiego bzu zalać 150 ml wrzącej wody, przykryć i pozostawić do zaparzenia na 20 minut. Przecedzić. Pić 5-6 razy dziennie po 2-3 łyżki naparu (zawsze na 15 minut przed posiłkiem). Herbata z kwiatów dzikiego bzu czarnego ma działanie żółciopędne. Nalewka z kwiatów dzikiego bzu na poprawę przemiany materii Łyżeczkę suszonych kwiatów czarnego bzu wsypać do słoika, zalać 250 ml wódki, szczelnie zamknąć. Po 7 dniach przecedzić. Nalewkę z kwiatów dzikiego bzu czarnego pić po 2 łyżeczki (30 ml) nalewki po kąpieli przed snem przez 2-3 tygodnie. Po tym czasie koniecznie zrobić dwumiesięczną przerwę. Wywar z kwiatów dzikiego bzu czarnego o działaniu moczopędnym Łyżeczkę suszonych kwiatów czarnego bzu wsypać do garnuszka, zalać szklanką wrzącej wody, przykryć i gotować na łaźni wodnej przez 10 minut. Pić po 1/3 szklanki letniego wywaru na 15-20 minut przed jedzeniem. Posłodzić miodem. Wywar stosuje się przy piasku w nerkach. Wywar z kwiatów dzikiego czarnego, bóle reumatyczne, zapalenie stawów Łyżkę suszonych kwiatów dzikiego bzu wsypać do garnuszka, zalać 250 ml gorącej wody i doprowadzić do wrzenia na średnim ogniu. Zmniejszyć ogień, gotować przez 15 minut. Odstawić pod przykryciem na 45 minut, przecedzić. Uzupełnić wrzącą wodą do pierwotnej objętości. Pić małymi łykami 2 razy dziennie przed posiłkiem po 250 ml gorącego napoju. Przy bólach reumatycznych kuracja trwa 21 dni. Wywar z kwiatów czarnego bzu na odparzenia, pieluszkowe zapalenie skóry, czyraki Ten sam ostudzony wywar z suszonych kwiatów bzu czarnego (przepis wyżej) jest także używany zewnętrznie jako okład lub płyn do przemywania skóry i stosowania okładów i kompresów (5-6 razy dziennie, zmiana co godzinę). Napar ze świeżych kwiatów dzikiego bzu czarnego ujędrniający skórę twarzy i szyi Do naczynia włożyć świeże kwiaty z 10 kwiatostanów dzikiego bzu, zalać 2 szklankami wrzącej wody. Przykryć i zostawić do zaparzenia na dobę. Przecedzić. Letnim naparem myć skórę twarzy i szyi rano i wieczorem. Letni napar ze świeżych kwiatów dzikiego bzu czarnego ujędrnia skórę, wygładza zmarszczki, natomiast ciepły czyści tłustą skórę z trądzikiem. Napar przechowuje się w lodówce przez kilka dni. Przeciwwskazania i uwagi Dziki bez czarny jest rośliną lekko toksyczną, dlatego kobiety w ciąży i karmiące piersią, dzieci do lat 12 powinny spożywać preparaty z bzu tylko po konsultacji z lekarzem i ściśle z jego zaleceniami. Preparaty z dzikiego bzu są przeciwwskazane w cukrzycy, chronicznych chorobach żołądka i jelit. Dziki bez czarny jest czasem mylony z rosnącym na południu Polski bzem koralowym. Przepisy na zdrowy syrop z kwiatów bzu czarnego bez kwasku cytrynowego można znaleźć w artykule „Dziki bez czarny. Kwiaty dla zdrowia”. Przepisy na leczniczy sok z dzikiego bzu czarnego, nalewkę i dżem są w artykule „Dziki bez czarny. Przepisy ze świeżych owoców czarnego bzu.”

jak wygląda kwiat czarnego bzu